افزایش ریسک‌های ذخیره‌سازی گچ دودکش (FGD): آیا دی‌سولفوره‌کننده‌های مبتنی بر کلسیم همچنان برتری خود را حفظ خواهند کرد؟

اخیراً اداره محیط زیست استان شاندونگ مقررات ویژه‌ای دربارهٔ پرکردن معادن و استفاده مجدد از ضایعات جامد صنعتی، از جمله گچ دی‌اکسید گوگردزدایی دودکش (FGD) ابلاغ کرده است. مطابق قوانین جدید، ضایعات عمومی دسته یک صنعتی یا ضایعات دسته دو که پیش‌تصفیه شده و به استانداردهای دسته یک رسیده باشد، تنها پس از انجام مراحل سخت‌گیرانهٔ فرآیندی مجاز به استفاده در پرکردن خواهند بود.

این مقررات بازتابی از یک روند گسترده‌تر ملی هستند: تا سال ۲۰۲۸، انتظار می‌رود آستانه‌های استفاده مجدد از ضایعات جامد صنعتی در پُرکردگی بیشتر سخت‌گیرانه شوند و به این ترتیب دامنه مجاز پُرکردگی محدود گردد. در نتیجه، از بنگاه‌ها خواسته می‌شود که از هم‌اکنون برنامه‌ریزی کرده و به سمت فناوری‌های استفاده با ارزش بالا حرکت کنند، مانند تبدیل گچ دی‌اکسید گوگرد (FGD) به صفحات گچی یا تولید مشترک سیمان از گچ فسفات. تا اوت ۲۰۲۵، حداقل هفت استان سیاست‌های ویژه یا طرح‌های آزمایشی برای پُرکردگی با ضایعات جامد صنعتی اجرا کرده‌اند که شامل صنایع کلیدی مانند زغال‌سنگ، مواد شیمیایی فسفات و متالورژی می‌شوند.

تأثیر بر روی روش‌های حذف گوگرد از گازهای دودکش

در بلندمدت، این سیاست‌ها به احتمال زیاد توسعه باکیفیت بالای دیسلفوره‌کردن مبتنی بر کلسیم را تقویت کرده و استفاده ارزشمند از محصولات جانبی آن را تشویق خواهند کرد. در عین حال، این سیاست‌ها الزامات فنی بیشتری را برای شرکت‌ها ایجاد می‌کنند و باعث ارتقای فرآیندها و استانداردهای سخت‌گیرانه‌تر کیفیت محصول می‌شوند. به عنوان مثال، تولید گچ دی‌سولفوره‌کننده (FGD) با ترکیب یکنواخت، محتوای ناخالصی پایین و انطباق با استانداردهای مقرراتی اکنون ضروری است. اگر گچ به نیازهای پرشدن مناسب نرسد، شرکت‌ها ممکن است مجبور شوند در فرآیندهای پیش‌تصفیه مانند تصفیه و تثبیت سرمایه‌گذاری کنند یا مسیرهای جایگزین بازیابی منابع را بررسی نمایند.

دی‌سولفوره‌کردن مبتنی بر آمونیاک مزیت استراتژیکی کسب می‌کند

در حالی که دسولفوراسیون مبتنی بر کلسیم تحت فشار فنی فزاینده قرار دارد، فناوری‌های دسولفوراسیون مبتنی بر آمونیاک از تغییرات مقرراتی بهره می‌برند. مزیت اصلی دوده‌زدایی گوگردی مبتنی بر آمونیاک (FGD)، توانایی آن در تولید محصولات جانبی ارزشمند به جای حجم زیادی از ضایعات است. دوده‌زدایی گوگردی آمونیاکی سولفات آمونیوم تولید می‌کند، محصولی بازارپسند که به صورت مستقیم قابل فروش بوده و ارزش اقتصادی برای بنگاه‌ها ایجاد می‌کند و کاملاً با اصول اقتصاد دایر مطابقت دارد. برخلاف سیستم‌های مبتنی بر کلسیم، سیستم‌های مبتنی بر آمونیاک از ریسک‌های زیست‌محیطی و نگهداری مرتبط با انباشت گچ دوره خودداری می‌کنند و به‌طور مؤثر تولید ضایعات را در منبع کاهش می‌دهند.

مزیت‌های «صفر ضایعه» و بهره‌برداری از منابع

هدف کلی این سیاست‌های جدید، به حداقل رساندن تولید پسماند جامد و ترویج بازیابی منابع است. دگوگردکردن مبتنی بر آمونیاک نمونه‌ای از این رویکرد است و نشان می‌دهد که چگونه می‌توان پسماند را به ارزش تبدیل کرد. با تولید یک فرآورده جانبی قابل فروش به جای پسماند، سیستم دگوگردکردن آمونیاکی نه تنها خطرات زیست‌محیطی را کاهش می‌دهد، بلکه عملیات صنعتی پایدار را نیز حمایت می‌کند. این موضوع هماهنگی فناوری دگوگردکردن مبتنی بر آمونیاک با اهداف زیست‌محیطی و اقتصادی را برجسته می‌کند و آن را به راه‌حلی فزاینده جذاب برای صنایع تحت چارچوب‌های نظارتی سخت‌گیرانه‌تر تبدیل می‌کند.

نتیجه‌گیری

سخت‌گیری در مدیریت پسماندهای جامد صنعتی و مقررات بازپرکردن، قرار است چشمانداز حذف گوگرد از گازهای دودکش را در چین تغییر دهد. دیسولفوراسیون مبتنی بر کلسیم با تقاضاهای بالاتر در کیفیت و فرآیند مواجه شده است، در حالی که دیسولفوراسیون مبتنی بر آمونیاک به دلیل طراحی «بدون پسماند» و ارزش محصول جانبی، برتری رقابتی پیدا کرده است. برای صنایعی که به دنبال راه‌حل‌های پایدار، مطابق با مقررات و از لحاظ اقتصادی کارآمد هستند، فناوری‌های FGD مبتنی بر آمونیاک گزینه‌ای استراتژیک در چشم‌انداز به‌روز تنظیمی و زیست‌محیطی محسوب می‌شوند.