De kosten van naleving: Roetgasdesulfurisatie-economie

Inleiding

FGD is een industriële activiteit die inherent is in vele sectoren en volgens de regulering vereisten voor luchtvervuilingbestrijding. Powerplanten, cementfabrieken en andere bronnen van grote injecties van SO2 worden aangespoord om FGD-technologie te adopteren die is ontworpen voor nalevingsdoeleinden. Maar die naleving gaat nooit zonder kosten gepaard — het betekent investeren in technologie en daarnaast lopende exploitatie- en onderhoudskosten incurren. In dit artikel breken we de economie van dat proces neer met FGD-kosten en voordelen.

Wat is FGD & waarom is het zo duur?

Flue gas desulfurisatie (FGD) systemen verwijderen zwavelstof uit roetgassen voordat ze worden vrijgelaten in de omgeving. FGD wordt aanbevolen uit te voeren in een natte, droge of semi-natte schrobingssysteem, wat elk zijn eigen kosten en operationele complicaties met zich meebrengt. De installatiekosten van dit type FGD zijn zorgvuldig, (d.w.z., miljoenen/tientallen van miljoenen wanneer op grote schaal geïmplementeerd), nodig voor verschillende elektriciteitscentrales om deze in te richten.

Investerings- en exploitatiekosten inclusief

Wanneer het gaat om uw budget, naast de initiële kapitaalkosten, nemen overheadkosten een groot deel in beslag. Dit omvat ook meerdere nevenkosten — schrobingchemica's, waterbehandeling voor bijproducten en energie om die systemen te laten functioneren. Een ander belangrijk probleem is de continue onderhoudskosten, omdat er 24/7 controle, reiniging en verzorging vereist wordt om ervoor te zorgen dat FGD-systemen correct werken en milieuwetten in acht nemen.

Gespecialiseerd Beheer of Gebruik van De Bijproducten Die Ontstaan Uit FGD

De gips die wordt geproduceerd tijdens de FGD-processen wordt vervolgens gebruikt in bouwproducten zoals wandplaten en pleister. De mate waarin deze economie, deze bijproducten werken, hangt af van alle markten met inbegrip van de transportkosten en het extra verwerken dat nodig is om deze kwaliteiten om te zetten in veilige producten. Toch moet het benutten van deze bijproducten ook op een complexere manier worden uitgevoerd (investeringen in infrastructuur en logistiek); nog steeds kunnen de exploitatiekosten mogelijk beperkt blijven tot het punt van implementatie.

Economische Haalbaarheid van FGD

Er zijn verschillende aspecten die de economische haalbaarheid van FGD bepalen; onder andere, kapitaalkosten en operationele kosten voor naleving van processen die worden gebruikt bij berekeningen zoals geschikte schoon technologie producten, bijproducten etc. (marktwaarde). Zo is een ideale route van FGD nodig die zowel milieumatzend als financieel optimaal is; om dit in te schatten kan een kostebatenanalyse worden uitgevoerd. De prijs van niet-naleving moet de mogelijkheid van boetes en ook rechtskosten omvatten.

Vernieuwende Overheidsbeleidsregels en Incentieven

De economie van FGD wordt voornamelijk gedreven door beleid. De kosten van naleving gerelateerd aan regelgevingsgeïnduceerde reducties in zwavelzuikoxydemissies resulteert in een vraag naar FGD-technologie die de echte marginale kosten van ingebouwde koolstofopvang weerspiegelt. In tegenstelling daarmee kunnen overheidsincentieven voor FGD-installaties of bijproductengebruik, zoals belastingkredieten of subsidies, deze kosten verlagen en aldus de reguleringen-naleving haalbaar maken;

Het is een verschuiving in de economie van FGD.

Technologische verbeteringen, strengere milieuvoorschriften en potentieel uitdijende bijproductmarkten zullen de economie van FGD in de toekomst bepalen. Hierdoor kan het naleven van voorschriften mogelijk goedkoper worden door de exploitatiekosten die gepaard gaan met bijproductbeheer te verlagen en het optimaliseren van het nuttige gebruikspotentieel van FGD-bijproducten. Daarnaast zullen grotere zorgen over SO2-uitstoot en zijn schadelijke invloed op het milieu de vraag vergroten met als doel een strikte norm in de komende jaren voor FGD-systemen.

Conclusie

De aard van het elixir is nog complexer dan die eenvoudige transactie voor de oneconomische persoon die het verwerkt als iets wat nauwelijks ingewikkelder is dan een vergelijking geschreven op de achterkant van een cocktailnapkin, want alle plakkerige ingenieurs belast met de implementatie hebben een rubiekscube van economische complexiteiten te behandelen — voorschotkapitaalkosten, operationele kwesties, en wat het lot zal zijn van zoveel afgegeven gassen na hun vrijlating uit onze verspreide concurrentie. Toegegeven, deze aanpak heeft hoge kapitaalkosten en operationele kosten (vooral in vergelijking met slecht gerunde steenkoolcentrales), waardoor het minder haalbaar is als een continu grote schaal koolstofneutraal brandstof, maar je kunt je voorstellen dat er sterke argumenten zijn aan beide kanten, gekoppeld aan duurzaamheidsvoordelen die worden gewogen tegen het potentieel voor hergebruik van afvalbijproducten na testen — dus het kan eigenlijk wel uitkomen! Die verandering in regulering en technologie gaat ook nieuwe economische kansen scheppen, nieuwe uitdagingen voor FGD, maar het zal moeilijk zijn om niet te zien dat het verandert.