کنترل انتشار گازهای نیروگاه
کنترل انتشار گازها از نیروگاهها یک فرآیند ضروری است که از ورود آلایندهها به جو توسط این ایستگاهها محافظت میکند. وظایف اصلی آن شامل جذب، درمان و دفع، یا تغییر به محصولات مفید دیگر مانند دیاکسید گوگرد، اکسیدهای نیتروژن و گرد و غبار است. خروجی آلودگی از سیستمهای کنترل انتشار نیروگاهها یک تمرکز اصلی در مقررات دولتی در کشورهای در حال توسعه است. برای کمک به هدایت و کاهش این روند از بدتر شدن آن، ما مجموعهای از فناوریها را توسعه دادهایم که به خوبی برای حل مشکلات در منبع کار میکنند. مشکلات اصلی که پیشرفتهای فناوری را محدود کرده و توسعه اقتصادی در این زمینه را تا به حال به تأخیر انداختهاند، تا حدی ناشی از محدودیتهای طراحی نیروگاه بوده است که گزینههای پیکربندی تجهیزات را محدود میکند. فناوری جدید این محدودیتها را با رویکردهایی مانند طراحی مدولار که به کاربران اجازه میدهد از فضای موجود به بهترین نحو استفاده کنند، برطرف کرده است، به جای اینکه همه چیز به دلیل کمبود فضا در کنار هم فشرده یا پراکنده شود. ویژگیهای فناوری سیستمهای کنترل انتشار شامل شستشوی پیشرفته، رسوبگیرهای الکترواستاتیک و فناوریهای کاهش کاتالیزوری انتخابی است. استفاده از سوختهای فسیلی مانند زغالسنگ، نفت و گاز طبیعی برای نیروگاهها منجر به انتشار ذرات و گازها در مقادیر زیاد میشود. برای رسیدگی به چنین مسائلی، این نیروگاهها اکنون باید سیستمهای کاهش گوگرد گازهای خروجی را نصب کنند که انتشار SO2 را به میزان 95% یا بیشتر کاهش میدهد. این سیستمها جزء جداییناپذیر نیروگاههای زغالسنگسوز، گازسوز و دیگر نیروگاههای مبتنی بر سوختهای فسیلی هستند و به آنها این امکان را میدهند که با مقررات زیستمحیطی مطابقت داشته و اثرات زیستمحیطی خود را کاهش دهند. کاربردهای کنترل انتشار گسترده است، از نیروگاههای بزرگ خدمات عمومی تا تأسیسات صنعتی، با هدف بهبود کیفیت هوا و سلامت عمومی.