การลดตัวเร่งปฏิกิริยา
ปัจจุบันการลดตัวเร่งปฏิกิริยาถือเป็นกระบวนการที่ล้ำสมัยในหลายสาขาและหลายอุตสาหกรรม โดยมีหน้าที่ในการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก โดยเฉพาะไนโตรเจนออกไซด์ (NOx) หรือไฮโดรคาร์บอนที่ปลดปล่อยออกมาสู่ชั้นบรรยากาศ เทคโนโลยีนี้มีแกนหลักคือการใช้ตัวเร่งปฏิกิริยาทางอุตสาหกรรม (ส่วนใหญ่มักทำจากโลหะ เช่น แพลตตินัม แพลเลเดียม และโรเดียม) ซึ่งสามารถช่วยเปลี่ยน NOx เป็นสารที่เป็นอันตรายน้อยลง เช่น ไนโตรเจนหรือน้ำ งานหลักของการลดตัวเร่งปฏิกิริยาคือมีความสัมพันธ์กับการปรับปรุงคุณภาพอากาศ นโยบาย และข้อบังคับในการควบคุมความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อม วิธีนี้มีคุณสมบัติเฉพาะบางประการที่ใช้ประโยชน์ได้น้อยมาก ยกเว้นเพียงแต่ว่าจะต้องปฏิบัติให้สมบูรณ์แบบเท่านั้น ซึ่งได้แก่ การควบคุมอัตราส่วนและอุณหภูมิของสารตั้งต้นเพื่อให้ได้ประสิทธิภาพการแปลงสูงสุด ในความเป็นจริง ระบบการลดตัวเร่งปฏิกิริยาได้รับการติดตั้งในรถยนต์ รถบรรทุก และรถโดยสารประจำทาง โดยทำงานร่วมกับเทคโนโลยีควบคุมการปล่อยมลพิษอื่นๆ เช่น EGR (การหมุนเวียนก๊าซไอเสีย) เพื่อลดอันตรายต่อสิ่งแวดล้อม การประยุกต์ใช้มีหลากหลายในอุตสาหกรรมต่างๆ เช่น การขนส่งงานหนักและการผลิตไฟฟ้า